Blog — persoonlijk
Wat een dapper besluit van je Kel!
Hoe vaak ik dat de laatste tijd wel niet heb gehoord. Wanneer ik vrienden en bekenden liet weten dat de winkel ging sluiten, hoorde ik het elke keer weer: dat ze mij dapper en moedig vonden. Als ik nadenk over dat woord, vind ik het maar een gek woord. Het doet mij denken aan Dikkertje Dap die op de trap zat (even off-topic ;-) ), maar daar moest ik wel gelijk aan denken.
De 'Day after'...
Daar zat ik dan, omringd door bloemen, kaarten, thee en wijn op de bank, met een glimlach dankbaar te zijn. De dag ervoor voelde als de dag voor een begrafenis, maar 24 uur later was alles anders. Dit had ik totaal niet verwacht.
Op 21 oktober, de laatste dag dat de winkel open was, werd ik wakker alsof tram 9 meerdere keren over me heen was gereden die nacht. Mijn slechte nachtrust was te verwachten. Gerard en de kids brachten me die ochtend naar de zaak. Ik wist dat de dag zou eindigen met een bubbel, maar ik had geen idee in welke staat ik aan het einde van de dag zou zijn. Het enige dat ik wist, was dat autorijden geen goed idee zou zijn ;-) Ik was moe en emotioneel labiel, en bij de gedachte aan het einde van de dag werden mijn ogen al nat.
En ineens is het besef daar...
De afgelopen weken waren een rollercoaster. Van het moment dat ik de beslissing heb gemaakt tot nu, de avond voor de laatste dag. Een tijd met veel regelen. Twee weken schone schijn ophouden naar jullie omdat ik nog geen duidelijkheid had. Tot het moment vorige week dat ik naar buiten bracht dat de winkel zou sluiten.
Voor mijn gevoel is dat moment al een paar weken terug. Ik ben overweldigd door reacties, zowel via de app, insta, Facebook als per mail. Ik heb er nooit echt bij stilgestaan dat ik jouw meer bracht dan alleen taartjes en ander lekkers. Maar damn… Die reacties. Zo lief en zo warm. Schijnbaar heb ik het talent om iets verfijnds te kunnen creëren. Dit wordt mij vaker gezegd en volgens mij is het tijd om dit te gaan geloven. Op social media vinden jullie mij inspirerend, over wat ik deel en hoe ik op social media ben. Puur en eerlijk, geen schone schijn. Ik hoor vaak dat ik op de social’s net zo ben als in real life. Zo nu en dan krijg ik volgers in de winkel die vanuit heel het land naar de winkel komen en het bijzonder vinden dat ik er zelf ben. Dat maakt mij nederig.
Is het zo dat wanneer je zelf niet kiest, het leven voor je kiest?
Dat is een vraag die ik mezelf de laatste tijd vaak stel. Niet altijd in deze bewoording, maar ook in de zin van: gebeurt alles met een reden?
Geloof ik hierin? Vroeger niet... Als nuchtere 'tukker' kon ik me daar niet in vinden. Maar sinds enkele jaren is mijn mening hierover veranderd. Achteraf gezien zijn er dingen gebeurd, of voelde ik dingen die later bleken te kloppen. Op die momenten was het zwaar klote dat het gebeurde, maar nu zie ik in dat het me goede dingen heeft gebracht. En ja, zelfs in de huidige situatie waarin ik mijn zaak 'verlies'. Hetgene waaraan ik jaren met hart en ziel heb gewerkt en dat me gebracht heeft waar ik nu sta. Zelfs nu, met dit, had ik na een paar dagen al de gedachte dat het vast ergens goed voor zou zijn. Ik zie het nu nog niet, maar dat komt.
Nu, twee weken na de beslissing, begin ik het steeds meer in te zien. Ik weet niet zeker of ik goed zit, maar voor nu voelt het zo. Met het stoppen van de winkel en daardoor minder stress krijg ik ruimte voor andere dingen.
De winkel Delicious Sweetness stop, maar De Lekkerste Brownies gaat door.
