Daar zat ik dan, omringd door bloemen, kaarten, thee en wijn op de bank, met een glimlach dankbaar te zijn. De dag ervoor voelde als de dag voor een begrafenis, maar 24 uur later was alles anders. Dit had ik totaal niet verwacht.
Op 21 oktober, de laatste dag dat de winkel open was, werd ik wakker alsof tram 9 meerdere keren over me heen was gereden die nacht. Mijn slechte nachtrust was te verwachten. Gerard en de kids brachten me die ochtend naar de zaak. Ik wist dat de dag zou eindigen met een bubbel, maar ik had geen idee in welke staat ik aan het einde van de dag zou zijn. Het enige dat ik wist, was dat autorijden geen goed idee zou zijn ;-) Ik was moe en emotioneel labiel, en bij de gedachte aan het einde van de dag werden mijn ogen al nat.
Eenmaal op de zaak kon ik de knop snel omzetten en doorgaan op adrenaline. Er waren ten slotte nog wat dingen te doen voordat de winkel om 10 uur openging. Ik maakte nog snel een laatste keer citroentaartjes en stopte de laatste amandelcroissants in de oven. Toen het eenmaal 10 uur was, opende ik de winkel niet op de automatische piloot, maar bewust in het moment, met een positieve instelling.
Al snel kwamen de eerste klanten binnen, en wonderbaarlijk genoeg bleef ik vrij van tranen. Maar toen stapte een vaste klant binnen met een bos bloemen die zij aan mij overhandigde. Beiden huilden we terwijl ik de bos met liefde aannam en daarna volgde een dikke knuffel. Dat ik de dag zou eindigen met zeven bossen bloemen had ik niet kunnen bedenken. Daarna kwam Jordan binnen, ook een vaste klant waarmee ik vaak goede gesprekken heb gehad. Dit was zijn laatste bezoek aan de winkel. Volgens mij hebben we elkaar wel drie keer geknuffeld. En uiteraard vielen er weer dikke tranen bij mij toen hij vertrok. Het was nog geen half elf, maar gelukkig kwam Maaike om 11 uur om me te ondersteunen, zodat ik tijd had om met jullie te praten, te lachen, te huilen en te knuffelen.
Nog een laatste keer...
De hele dag door kwamen klanten binnen, van Den Haag tot Waddinxveen en zelfs Arnhem, die nog een laatste keer langskwamen voor lekkers en een knuffel. Op zo'n dag is het geweldig als ook mijn favoriete teckels even gedag komen zeggen. Ik heb eindelijk Ruby ontmoet, de wereldberoemde teckel van fan en volger Olivier, die helemaal uit Waddinxveen kwam om nog een laatste keer te genieten en een prachtige kaart af te geven. En ook teckel Pico kwam nog een laatste keer een koekje bietsen. Het ene moment hielp ik klanten met een glimlach, en twee seconden later huilde ik omdat een bekende langskwam om te knuffelen, lekkers te halen en te kletsen. Zo ging het de hele middag door, met veel tranen van mij, maar ook van mijn klanten. Mensen kwamen tot wel drie keer terug omdat loslaten zo moeilijk was. Wat bijzonder...
In de middag kwam Daniela ons versterken. Ze heeft tot juni bij mij in de winkel gewerkt, en hoewel we altijd hadden gehoopt dat ze terug zou komen als het goed ging, was dat helaas niet zo. Maar het was geweldig dat ze Maaike en mij die laatste middag kwam ondersteunen. Samen stonden we in de regen voor het pand, knuffelend, huilend en terugkijkend op de mooie momenten en wat ik hier heb bereikt. De gasten van Walter Benedict, het restaurant recht tegenover ons, moeten zich vast hebben afgevraagd wat er aan de hand was in ons pand. Toen we in de middag nog een glas bubbels van Walter kregen aangeboden, was het een echt mysterie voor hen. Met Maaike en Daniela aan mijn zijde hebben we proostend voor het pand een foto gemaakt. We wisten dat een stel ons al zeker een uur in de gaten hield. We zeiden tegen elkaar, 'Wat zouden ze wel niet denken, met ons lachend en huilend. Dat moet wel een raadsel zijn?'
En jawel, terwijl we met het glas in de hand stonden, kwam het stel van hierboven een kijkje nemen. Toen we vroegen of ze enig idee hadden van wat er aan de hand was, was hun antwoord: 'We hebben de hele middag naar een toneelstuk gekeken, maar we hadden geen idee waar het precies over ging.' Dat het over een week anders was en dat het over mij ging, was wel duidelijk, mede doordat ik in het midden van de foto stond. Nadat we het verhaal hadden uitgelegd, begrepen ze het beter. Ze zeiden dat ze het bijzonder en mooi vonden dat er nog steeds gelachen werd en dat er positiviteit was, ondanks de situatie. Dat is wat we die middag vaker hoorden.
Ik denk dat dit onze situatie het beste beschrijft. Maaike, Daniela en ik hebben genoten, met zowel lachen als tranen. Af en toe gebruikten we zwarte humor om het lichter en draaglijker te maken. Ik had me deze laatste dag niet anders kunnen wensen. Om 17 uur haalden we de planten en het ijsje naar binnen, en draaide ik voor de laatste keer de sleutel om tijdens een winkeldag. Daarna vielen we elkaar in de armen, huilend en knuffelend. De dag was precies zoals hij moest zijn.
Alleen maar dankbaarheid.
Ik had gedacht dat ik die avond diep verdrietig op de bank zou zitten, maar ik kon alleen maar dankbaar, tevreden en met een glimlach terugkijken. Vooral nadat ik alle reacties had gelezen op het bericht dat ik die nacht ervoor op social media had geplaatst. In de afgelopen jaren heb ik een bijzondere groep mensen om me heen verzameld en aangetrokken. Ik ben ondergedompeld in een bad van liefde. Jullie hebben me de afgelopen twee weken gedragen. Het was buitengewoon speciaal en ik zal dit nooit vergeten. Maar zoals Edmund zei, ‘This ins’t a goodbye, it’s a see you later.’
Hoe kan je je blijven volgen?
Ik heb de afgelopen dagen vaak de vraag gekregen hoe jullie op de hoogte kunnen blijven en of jullie me nog ergens kunnen volgen. Zeker! Ik laat jullie niet gaan en blijf graag in contact. Het zal misschien niet meer in de fysieke winkel zijn, maar ik blijf actief op de sociale media van @delicioussweetnessdh en @delekkerstebrownies.nl Ook blijf ik nieuwsbrieven sturen vanuit Delicious Sweetness. Ik moet jullie natuurlijk op de hoogte houden van waar de macarons en brownies in de toekomst verkrijgbaar zullen zijn, en wanneer ik op een markt sta, laat ik het jullie zeker weten, zodat we elkaar nog in het echt kunnen ontmoeten.
Hoe dit precies vorm gaat krijgen, weet ik nog niet, maar ik zal jullie blijven inspireren en meenemen op mijn reis.
Heel veel liefs,
Kelly